Bier en Brommers

Gistermiddag aangekomen in Ho Chi Minh Stad of Saigon zoals ze het hier zelf nog zeggen. En ik kan u zeggen: de zweetsnor is back!
Het is rond de 32 graden met een enorme luchtvochtigheid. Kortom: je zweet al weer voordat je de kans hebt gehad om je af te drogen na het douchen. De zon schijnt fel dus ik heb al weer kleurtje kreeft aangenomen.

Gistermiddag een grote wandeling door de stad gemaakt en 's avonds op een terrasje met veel te lage tafels en stoelen gegeten. De loempia's heb ik maar even overgeslagen want volgens het meneertje zat er echt geen vlees of vis in terwijl er toch echt een woord op de kaart stond dat verdacht veel op krab of kreeft leek... Misschien dacht hij: een schelpdier is toch echt wat anders, grinnik.

De stad is niet mooi te noemen want weinig mooie gebouwen maar het is wel indrukwekkend! Gloednieuwe gebouwen naast hokjes die bijna op instorten staan. Brede trottoirs met een boel koopwaar en gaten. Duizenden brommers op straat, een constant getoeter.
Oversteken gaat hier a la de New Kids: ogen dicht en gaan!
Gelukkig val ik behoorlijk op dus ze zien me wel (dat vertel ik mezelf als ik me de weg opgooi).

Vanmorgen vroeg een oud mannetje aan me, terwijl ik bij al zijn gedroogde paddestoelen en andere vieze dingen stond te kijken, of ik ziek was! Dus ik dacht dat hij dat dacht doordat ik zo stond te zweten... Nee, hij bedoelde mijn haar! Dat kon toch nooit goed zijn!

Vanmorgen een fietstocht gemaakt. Of nou ja.. ik ben gefietst! Een pezig klein mannetje (amper tanden in zijn mond) heeft me door de stad geloodst. We waren met de groep en we zouden zelf een mannetje uit mogen kiezen. Maar ik werd juist door een van de mannetjes gekozen! Toen ik naar buiten kwam riep hij gelijk: You You! En begon trots te glunderen toen ik in zijn bakje zat. Ik ben helemaal niet ziek, ik ben gewoon speciaal!

Twee tempels, een markt (mierenhoop) en een funeral house bezocht. Bij een funeral house houden ze een soort avondwakes, alleen duurt dat hier 4 dagen. We mochten zelfs naar binnen maar uiteraard geen foto's genomen. Ik voelde me een beetje bezwaard maar ze waren haast trots dat we bij hun dode kwamen kijken. Schrik niet, ik heb geen lijken gezien. Alleen maar hevig en kitscherig versierde kisten.

Vanmiddag zijn we 'vrij' dus ben nu weer even terug in het hotel om me op te frissen. Straks het oorlogsmuseum maar eens even opzoeken.

Morgen hebben we een lange dag, vroeg ontbijten en dan een paar uur rijden. We gaan kijken bij een enorm tunnelstelsel in de jungle en 's middags wonen we een ceremonie van een of andere sekte bij. (Sorry, ben even alle namen vergeten!

Ooh en niet te vergeten > Belangrijk in alle talen: hoe bestel je bier?! Een lokaal merk is 333. Laat drie nou het woord ba zijn.  Dus iedereen besteld hier vrolijk: ba ba ba.
Als je pech hebt is het lauw of warm, dan is het pas echt BAH!