Het internet is hier soms zo gruwelijk traag, mijn irritatiegrens is vrij snel bereikt. Vanmiddag dus heel zen maar even afscheid genomen van de computer, grinnik.
Doordat er op zo'n moment mensen op je staan te wachten (opstellen in rijen van drie) schrijft het helemaal niet lekker. Geen tijd om na te denken over mooie of leuke zinnen...
Zit nu in een lege lobby van het hotel in Sapa en dat is toch een stuk relaxter!
Maar anyhow, is was gebleven bij onze Homestay in Bac Ha.
We sliepen bij een gezin op het platte land en via een hobbelig, modderig paadje en kleddernat daar aangekomen. Erg lieve mensen, ook al moest alles met gebarentaal. Ik versta amper een woord Vietnamees, eigenlijk alleen dankjewel, en zij konden geen Engels. Ben ik even blij met mijn 'plattelands' achtergrond (That's a first, haha) Ik heb voor iedereen spinnen, motten en andere beesten weggehaald. De ene vrouw is bang voor de hond, de ander voor de kat. De eenden en kippen liepen dwars door de keuken en een deur verder stonden twee paarden en twee biggen. Ik vond het er heerlijk!
Het slapen was vreselijk, gewoon op de vloer maar het geluid van buiten was zo ontzettend mooi!
WC en douce waren buiten. Helaas moest ik 's nachts plassen terwijl het stortregende, wat een timing!
De volgende dag (gelukkig beter weer) weer via dat modderige paadje terug naar het dorp Bac Ha en daar de markt bezocht. Er leeft een stam in de buurt waarvan de vrouwen enorm kleurige kleren dragen. Het is net Zuid Amerika! Elk kraampje had zo'n beetje dezelfde spullen maar het is zo leuk om mensen te kijken...
Zelfs een albino buffel gezien!
's Middags in een paar uur naar SaPa gereden. Nog steeds erg 'kleurige' mensen, veel restaurantjes, mooie natuur en veel backpackers. Vanmorgen een grote wandeling door het dal gemaakt, achtervolgt door dames van een bepaalde stam. (Ben de naam even vergeten) Deze dames zijn nogal opdringerig en willen je spullen verkopen. Ze lopen de hele wandeling (3 uur!!) met je mee. Zodra ze je hand aanraken vinden ze dat ze je gids zijn geweest en eisen ze geld. We waren voorbereid en we zijn er zo zen mogelijk naar toe gegaan (niet aan irriteren, niet aan irriteren, niet aan...). Gelukkig hadden de dames meer interesse in de mannen! Ze zijn ook niet vies van af en toe een westerse man, dat zorgt voor vers bloed in de stam... En iedereen uit de stam lijkt dat heel normaal te vinden.
's Middags hier in de het stadje SaPa rondgewandeld, provisie ingeslagen voor morgen (7 uur vertrekken, 21 uur aankomen, heel de dag in de bus), voetmassage gehad en lekker gegeten.
Morgen vertrek ik naar China, naar het Stenen Woud.
De grensovergang is een rivier. Ik stap aan de Vietnamese kant uit een douanehokje, loop met mijn koffer over een brug (niemandsland) en aan de andere kant van de rivier stap ik weer een Chinees douanehokje binnen...
Ze zijn erg streng qua baggagecontrole. (reis)Boeken waarin staat dat Taiwan een zelfstandig land is worden gezien als propaganda en afgenomen.
Ik weet niet wanneer ik weer beschik over internet en hoe snel het zal zijn. Soms is het net alsof ik terug ga in de tijd, dat je maar een kwartier mocht internetten (niet de telefoon bezet houden!) en dat je de helft van dat kwartier ook nog zat te wachten. Ik hoop dat alles goed met iedereen gaat.Ik ga er van uit: Geen nieuws, is goed nieuws!
Ik ga nu nog even genieten van de sterrenhemel hier! Weltrusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten