Het is moeilijk om een blog bij te houden op een reis als deze. Of je hebt geen tijd, of je hebt geen internet en is dat internet er wel dan moet het vaak nog aangefietst worden!
Gisteren ijverig emailtjes getypt naar huis, werk en vrienden maar als ik nu bij verzonden emails kijk staat er niets! Aaaargh!
Ondertussen ben ik al weer in land nummero 3!
Na Sa Pa zijn we met de bus vertrokken naar China. Lange rit, veel bochten, lang leve de primatour! Enorm staan zweten bij de grensovergang: van de hitte, met mijn paspoort was gelukkig niets mis. Wel was de douanebeambte behoorlijk geinteresseerd in mijn blonde haren!
Aan de andere kant van de grens was het gelijk een andere wereld! Veel zooi, stank en onvriendelijke mensen... Erg vreemd. De rest van de dag in de bus gezeten op weg naar Shilling. Een rare, haast dode stad. Er werken veel mensen maar die gaan 's avonds allemaal lekker naar huis, in andere steden en dorpjes. Het leek wel een beetje een spookstad. Gelukkig verbleven we daar maar een nacht! De volgende ochtend naar het Stenen Woud gereden, wat een erg mooi natuurpark is. Er staan een boel grote, afgesleten rotsen. Vanuit de hoogte is het net een bos!
's Middags vertrokken naar Kunming, een vrij grote stad. Ik meen de 12e stad van China oid. Veel winkels, kappers met kinky kapsels, puppys die vanuit een kartonnen doos onder het viaduct worden verkocht en ongelooflijk vieze zoete pompoensoep, grinnik.
's Ochtends om half zes (!!) opgestaan omdat ik graag de oudere mensjes Tai Chi in het park wilde zien doen. Iets te vroeg want het was nog donker! Een paar mensen zien oefenen met zwaarden, nog meegedaan met een mevrouw in pyama. Veel bejaarden liepen hun rondje achteruit en ik heb nog vriendjes gemaakt met een eend. Kortom: veel te vroeg maar wel geinig!
Die middag doorgereden naar de volgende Chinese stad/dorp: Jinghong. Nog steeds een stad maar een stuk aangenamer dan Kunming. Meer een soort Utrecht, het is wel een stad maar het voelt als een dorp. Van cafe MeiMei ons stamcafe gemaakt, lekker eten en een boel backpackers, die vaak maar al te blij zijn dat ze even Nederlands kunnen praten. Nog een dag een mountainbike gehuurd en het platteland onveilig gemaakt. Onduidelijke kaart en leuke achteraf weggetjes dus heel wat kilometers afgelegd in de brandende zon. Na afloop hebben we onszelf getrakteerd op een blinde massage: gemasseerd worden door een blind persoon. Doordat zij hun zicht missen, voelen ze beter! Mijn vrouwtje was overigens niet blind maar liep wel met een enorme bochel. De blinde jongens stoten regelmatig hun knieen aan de tafel of de kruk wat voor hilariteit zorgde bij ons maar gelukkig ook bij de masseurs zelf!
Ons flitsbezoek aan China zat er al weer op (toch? of vergeet ik nu weer dingen...)en we hebben een hele dag in de bus gezeten in de richting van Laos. Weer in de brandende zon gestaan bij de grensovergang. Bureaucratie op en top en de mannetjes achter de desk hadden niet bepaald verstand van efficientie. Even tot honderd tellen en denken aan Bonaire: poco poco!
Na de grens doorgereden naar Luang Nam Tha waar we verbleven in een heerlijk guesthouse. Zag er mooi uit, met een tuin vol bananenbomen, palmen en schommelstoelen. Even een rustmomentje ingelast en lekker met een boek en muziekje op de veranda gezeten. Er was nog van alles te zien geloof ik maar daar had ik even geen zin in! Doe mij maar verse ananassap en loempia's!
Van Luang Nam Tha naar Luang Prabang gereden over voornamelijk onverharde wegen. Nog maar 10% van het wegennet in Laos is geasfalteerd en geloof me: van 07.00-17.00 in een bus zitten die niets anders doet dan door gaten rijden en haarspeltbochten maakt is GEEN pretje! Mijn hoofd zwiept de hele tijd heen en weer! Uitgevonden dat het liggend toch het beste ging en gelukkig is daar ruimte genoeg voor: we hebben een grote bus voor 12 personen.
Onderweg regelmatig gestopt bij kleine primitieve dorpjes en ik heb voor het eerst in mijn leven een bergmarmot gezien! Tof, want ik had vroeger een bergmarmotknuffel! Geplast in de jungle, een avontuur op zich! Waarom prikt die plant en hoe lang duurt het voor die grote rode mier over mijn voet loopt???
's Avonds aangekomen in Luang Prabang, weer een heerlijk hotel. De vaart gaat een beetje uit de reis, vanaf nu zijn we bijna overal 2 nachten. Fijn want hoewel mijn hoofd het allemaal prima bij kan houden, loopt mijn lichaam af en toe een beetje achter. Maar ik gun het geen rust want ik wil alles zien en meemaken. Rusten doe ik hierna wel weer... (Als de revalidatiearts dit leest krijg ik vast op mijn kop, haha)
In Luang Prabang hebben we twee vrij dagen: de eerste dag de stad bezocht: een flinke berg met boedha beelden beklommen met uitzicht over de Mekong, tempel bezocht, Paleis bezocht, in de stromende regen onder een regenpijp gestaan (ik doe bijna alles in weddenschappen, haha), nog een tempel bezocht, massage gehad (ooh de avond er voor ook trouwens... we noemen het maar vergelijkend waren onderzoek) en gegeten aan de Mekong. Afrekenen in Kippen. Na de Dong, Yuan is het nu de beurt aan de Kip. Ongelooflijk onduidelijk briefjes!
Vandaag was het tijd voor avontuur: met twee andere reisgenoten een tourtje geboekt: op de mountainbike door dorpjes en het platteland, naar een olifantenopvang, weer fietsen, met een longtailboot naar watervallen, zwemmen, weer met de boot, en weer 20 kilometer terug op de mountainbike. Is al zwaar als het leest, dat klopt. Stel je nu ook eens voor dat het sinds 's morgens vroeg enorm regent! Gelukkig blijft het warm en wat is mountainbiken zonder modder?? De gids kon ons niet bijhouden (hoe sneu is dat??) en is op een gegeven moment een berg opgelopen ipv gefietst.
Op de olifant was het fantastisch! Een stuk door de jungle 'gereden'. Alleen werd hij op een gegeven moment boos op een andere olifant, ging enorm lopen toeteren en grommen, nogal dreigend. Ineens besefte ik dat ik eigenlijk iets enorm gevaarlijks aan het doen was! (Altijd fijn dat soort gedachten achteraf).
Fietsen was op een gegeven moment wel zwaar, na elke bocht dat ik: zijn we er al? Morgen weer een hele dag in een wiebelende bus dus genoeg tijd om uit te rusten.
Nu eerst weer even een massage (what else?) en uit eten.
Misschien dat ik morgenochtend weer om 6 uur op sta om de bedeltocht van de monniken te bekijken maar dat ligt er een beetje aan hoe ik me voel... Brak waarschijnlijk!
Zo, iedereen weer bijgepraat... eens kijken hoe lang ik nu internetloos zal zijn! Begin nu een beetje in paniek te raken dat ik nog maar een week te gaan heb :(
dinsdag 2 augustus 2011
maandag 25 juli 2011
Vers bloed en traag internet
Het internet is hier soms zo gruwelijk traag, mijn irritatiegrens is vrij snel bereikt. Vanmiddag dus heel zen maar even afscheid genomen van de computer, grinnik.
Doordat er op zo'n moment mensen op je staan te wachten (opstellen in rijen van drie) schrijft het helemaal niet lekker. Geen tijd om na te denken over mooie of leuke zinnen...
Zit nu in een lege lobby van het hotel in Sapa en dat is toch een stuk relaxter!
Maar anyhow, is was gebleven bij onze Homestay in Bac Ha.
We sliepen bij een gezin op het platte land en via een hobbelig, modderig paadje en kleddernat daar aangekomen. Erg lieve mensen, ook al moest alles met gebarentaal. Ik versta amper een woord Vietnamees, eigenlijk alleen dankjewel, en zij konden geen Engels. Ben ik even blij met mijn 'plattelands' achtergrond (That's a first, haha) Ik heb voor iedereen spinnen, motten en andere beesten weggehaald. De ene vrouw is bang voor de hond, de ander voor de kat. De eenden en kippen liepen dwars door de keuken en een deur verder stonden twee paarden en twee biggen. Ik vond het er heerlijk!
Het slapen was vreselijk, gewoon op de vloer maar het geluid van buiten was zo ontzettend mooi!
WC en douce waren buiten. Helaas moest ik 's nachts plassen terwijl het stortregende, wat een timing!
De volgende dag (gelukkig beter weer) weer via dat modderige paadje terug naar het dorp Bac Ha en daar de markt bezocht. Er leeft een stam in de buurt waarvan de vrouwen enorm kleurige kleren dragen. Het is net Zuid Amerika! Elk kraampje had zo'n beetje dezelfde spullen maar het is zo leuk om mensen te kijken...
Zelfs een albino buffel gezien!
's Middags in een paar uur naar SaPa gereden. Nog steeds erg 'kleurige' mensen, veel restaurantjes, mooie natuur en veel backpackers. Vanmorgen een grote wandeling door het dal gemaakt, achtervolgt door dames van een bepaalde stam. (Ben de naam even vergeten) Deze dames zijn nogal opdringerig en willen je spullen verkopen. Ze lopen de hele wandeling (3 uur!!) met je mee. Zodra ze je hand aanraken vinden ze dat ze je gids zijn geweest en eisen ze geld. We waren voorbereid en we zijn er zo zen mogelijk naar toe gegaan (niet aan irriteren, niet aan irriteren, niet aan...). Gelukkig hadden de dames meer interesse in de mannen! Ze zijn ook niet vies van af en toe een westerse man, dat zorgt voor vers bloed in de stam... En iedereen uit de stam lijkt dat heel normaal te vinden.
's Middags hier in de het stadje SaPa rondgewandeld, provisie ingeslagen voor morgen (7 uur vertrekken, 21 uur aankomen, heel de dag in de bus), voetmassage gehad en lekker gegeten.
Morgen vertrek ik naar China, naar het Stenen Woud.
De grensovergang is een rivier. Ik stap aan de Vietnamese kant uit een douanehokje, loop met mijn koffer over een brug (niemandsland) en aan de andere kant van de rivier stap ik weer een Chinees douanehokje binnen...
Ze zijn erg streng qua baggagecontrole. (reis)Boeken waarin staat dat Taiwan een zelfstandig land is worden gezien als propaganda en afgenomen.
Ik weet niet wanneer ik weer beschik over internet en hoe snel het zal zijn. Soms is het net alsof ik terug ga in de tijd, dat je maar een kwartier mocht internetten (niet de telefoon bezet houden!) en dat je de helft van dat kwartier ook nog zat te wachten. Ik hoop dat alles goed met iedereen gaat.Ik ga er van uit: Geen nieuws, is goed nieuws!
Ik ga nu nog even genieten van de sterrenhemel hier! Weltrusten!
Doordat er op zo'n moment mensen op je staan te wachten (opstellen in rijen van drie) schrijft het helemaal niet lekker. Geen tijd om na te denken over mooie of leuke zinnen...
Zit nu in een lege lobby van het hotel in Sapa en dat is toch een stuk relaxter!
Maar anyhow, is was gebleven bij onze Homestay in Bac Ha.
We sliepen bij een gezin op het platte land en via een hobbelig, modderig paadje en kleddernat daar aangekomen. Erg lieve mensen, ook al moest alles met gebarentaal. Ik versta amper een woord Vietnamees, eigenlijk alleen dankjewel, en zij konden geen Engels. Ben ik even blij met mijn 'plattelands' achtergrond (That's a first, haha) Ik heb voor iedereen spinnen, motten en andere beesten weggehaald. De ene vrouw is bang voor de hond, de ander voor de kat. De eenden en kippen liepen dwars door de keuken en een deur verder stonden twee paarden en twee biggen. Ik vond het er heerlijk!
Het slapen was vreselijk, gewoon op de vloer maar het geluid van buiten was zo ontzettend mooi!
WC en douce waren buiten. Helaas moest ik 's nachts plassen terwijl het stortregende, wat een timing!
De volgende dag (gelukkig beter weer) weer via dat modderige paadje terug naar het dorp Bac Ha en daar de markt bezocht. Er leeft een stam in de buurt waarvan de vrouwen enorm kleurige kleren dragen. Het is net Zuid Amerika! Elk kraampje had zo'n beetje dezelfde spullen maar het is zo leuk om mensen te kijken...
Zelfs een albino buffel gezien!
's Middags in een paar uur naar SaPa gereden. Nog steeds erg 'kleurige' mensen, veel restaurantjes, mooie natuur en veel backpackers. Vanmorgen een grote wandeling door het dal gemaakt, achtervolgt door dames van een bepaalde stam. (Ben de naam even vergeten) Deze dames zijn nogal opdringerig en willen je spullen verkopen. Ze lopen de hele wandeling (3 uur!!) met je mee. Zodra ze je hand aanraken vinden ze dat ze je gids zijn geweest en eisen ze geld. We waren voorbereid en we zijn er zo zen mogelijk naar toe gegaan (niet aan irriteren, niet aan irriteren, niet aan...). Gelukkig hadden de dames meer interesse in de mannen! Ze zijn ook niet vies van af en toe een westerse man, dat zorgt voor vers bloed in de stam... En iedereen uit de stam lijkt dat heel normaal te vinden.
's Middags hier in de het stadje SaPa rondgewandeld, provisie ingeslagen voor morgen (7 uur vertrekken, 21 uur aankomen, heel de dag in de bus), voetmassage gehad en lekker gegeten.
Morgen vertrek ik naar China, naar het Stenen Woud.
De grensovergang is een rivier. Ik stap aan de Vietnamese kant uit een douanehokje, loop met mijn koffer over een brug (niemandsland) en aan de andere kant van de rivier stap ik weer een Chinees douanehokje binnen...
Ze zijn erg streng qua baggagecontrole. (reis)Boeken waarin staat dat Taiwan een zelfstandig land is worden gezien als propaganda en afgenomen.
Ik weet niet wanneer ik weer beschik over internet en hoe snel het zal zijn. Soms is het net alsof ik terug ga in de tijd, dat je maar een kwartier mocht internetten (niet de telefoon bezet houden!) en dat je de helft van dat kwartier ook nog zat te wachten. Ik hoop dat alles goed met iedereen gaat.Ik ga er van uit: Geen nieuws, is goed nieuws!
Ik ga nu nog even genieten van de sterrenhemel hier! Weltrusten!
(Niet) Slapen op vreemde plekken
Na paar dagen radiostilte hier weer eens een berichtje! De afgelopen dagen heb ik geen of ontzettend traag internet gehad.
Ik zit nu in de woonkamer/slaapkamer van mensen te internetten en moeders geeft haar kleine baby te eten terwijl er dus westerse, onbekende mensen in haar kamertje zijn!! Echt heel vreemd!
Waar was ik de vorige keer gebleven? Hanoi en het mausoleum geloof ik. Nou daar ben ik dus niet geweest want 's morgens vroeg (8 uur) stond er al een enorme rij. Wachttijd: 1 uur. Om een gebalsemd lijk te zien. Nee dank u!
Wel naar het Ho Chi Minh museum geweest,erg mooi ingerichte tentoonstelling. Opgezet alsof je door zijn hersenen liep...
Daarna de taxi weer gepakt naar de tempel van de Literatuur. Erg mooi, veel toeristen. Daarna weer de taxi gepakt naar een andere tempel maar die stond in de steigers. We hadden alleen de ochtend dus ik vond dat ik voor 12 uur 's middags toch al aardig veel gedaan had!
Bus weer in met alle koffers, naar Halong Bay. Hotel stond redelijk op een berg dus 's avonds met een volle buik weer naar boven lopen. De volgende ochtend weer vroeg opgestaan om met een boot door de baai te varen. Het was aapjes kijken maar dan andersom! Er hebben mensen echt met hun mond open naar me staan kijken!
Op de boot was het heerlijk, veel zon, windje en heel veel mooie eilandjes. Nog even gezwommen en later een grot bezocht. Toen begon het ineens te stort regenen! Geen probleem,dan koelt het tenminste een beetje af. Lunch gehad op de boot (het is verstandig om hier vegetarisch te eten, dan krijg je meer, grinnik) en daarna weer een paar uur in de bus, terug naar Hanoi om de nachttrein te pakken.
We zaten/lagen met zijn vieren in een coupe, redelijk luxe. Buiten flitste de stad en het platteland aan ons voorbij en de bliksem deed ook goed zijn best. Geen oog dichtgedaan maar dat hoort bij het avontuur! Vieze toiletten ook trouwens... It's part of the deal.
Volgende nacht: weer amper geslapen! Op een dun matrasje op een houten vloer. Waar? In een paalwoning bij een gezin thuis, op het platteland.
Om daar te geraken, zoals de Belgen dat zo mooi zeggen, moest er eerst nog even gewerkt worden. Het regende namelijk nogal hard en de woning lag aan een weggetje waar de bus niet kon komen. Niks van de omgeving gezien doordat je vooral moest opletten dat je niet in enorme plassen stapte.
Ik schrijf over een paar dagen verder... Ik denk over een paar dagen vanuit China. Het is nu eerst tijd voor een welverdiende voetmassage!
Ik zit nu in de woonkamer/slaapkamer van mensen te internetten en moeders geeft haar kleine baby te eten terwijl er dus westerse, onbekende mensen in haar kamertje zijn!! Echt heel vreemd!
Waar was ik de vorige keer gebleven? Hanoi en het mausoleum geloof ik. Nou daar ben ik dus niet geweest want 's morgens vroeg (8 uur) stond er al een enorme rij. Wachttijd: 1 uur. Om een gebalsemd lijk te zien. Nee dank u!
Wel naar het Ho Chi Minh museum geweest,erg mooi ingerichte tentoonstelling. Opgezet alsof je door zijn hersenen liep...
Daarna de taxi weer gepakt naar de tempel van de Literatuur. Erg mooi, veel toeristen. Daarna weer de taxi gepakt naar een andere tempel maar die stond in de steigers. We hadden alleen de ochtend dus ik vond dat ik voor 12 uur 's middags toch al aardig veel gedaan had!
Bus weer in met alle koffers, naar Halong Bay. Hotel stond redelijk op een berg dus 's avonds met een volle buik weer naar boven lopen. De volgende ochtend weer vroeg opgestaan om met een boot door de baai te varen. Het was aapjes kijken maar dan andersom! Er hebben mensen echt met hun mond open naar me staan kijken!
Op de boot was het heerlijk, veel zon, windje en heel veel mooie eilandjes. Nog even gezwommen en later een grot bezocht. Toen begon het ineens te stort regenen! Geen probleem,dan koelt het tenminste een beetje af. Lunch gehad op de boot (het is verstandig om hier vegetarisch te eten, dan krijg je meer, grinnik) en daarna weer een paar uur in de bus, terug naar Hanoi om de nachttrein te pakken.
We zaten/lagen met zijn vieren in een coupe, redelijk luxe. Buiten flitste de stad en het platteland aan ons voorbij en de bliksem deed ook goed zijn best. Geen oog dichtgedaan maar dat hoort bij het avontuur! Vieze toiletten ook trouwens... It's part of the deal.
Volgende nacht: weer amper geslapen! Op een dun matrasje op een houten vloer. Waar? In een paalwoning bij een gezin thuis, op het platteland.
Om daar te geraken, zoals de Belgen dat zo mooi zeggen, moest er eerst nog even gewerkt worden. Het regende namelijk nogal hard en de woning lag aan een weggetje waar de bus niet kon komen. Niks van de omgeving gezien doordat je vooral moest opletten dat je niet in enorme plassen stapte.
Ik schrijf over een paar dagen verder... Ik denk over een paar dagen vanuit China. Het is nu eerst tijd voor een welverdiende voetmassage!
woensdag 20 juli 2011
The Muppetshow
Er gebeurd hier zoveel dat ik moeite heb om te herinneren wat ik gistermiddag en avond heb gedaan! Maar als ik het goed heb onthouden: Naar de pijnbank a.k.a. masseur op de hoek van straat. (Dit toetsenbord kan geen Enter, dus ik kan alleen maar heel lange zinnen typen, excuse moi!) Zij noemen het een fullbody massage, ik vond het een combinatie van chiropractie (kraker), ostheopathie (pijnbank), deep tissue massage (kortom: je word in elkaar geslagen) en Shiatsu. Je zou verwachten dat ik ongevoelige voetzolen heb, aangezien ik het liefst op blote voeten loop maar niets is minder waar. Ik vind het afschuwelijk als mensen aan mijn voeten zitten. Ik heb nog duidelijk aangegeven dat ze mijn voeten over mochten slaan maar ja, je kent het wel, ze zeggen ja maar snappen er eigenlijk geen ruk van. Dus die meneer bleef lekker lang op mijn voetzolen drukken, grinnik. Het was allemaal ongelooflijk pijnlijk, ben in de meest vreemde posities gevouwen maar uiteindelijk was ik wel helemaal relaxed, hoe vreemd dat ook klinkt. En heel fijn: kleren mochten aanblijven! 's Avonds naar het Rex-hotel, weer op stand gegeten op een prachtig dakterras met geweldig uitzicht over de stad & mariachi bandje! Vanmorgen naar Hanoi gevlogen. Ik ben het vliegen etc. nu zo gewend dat het is alsof ik even een trein pak. Mijn nieuwe oordoppen werken goed dus bijna geen oorpijn!! Joepie!! Je merkt hier direct dat we dichter bij de grens met China komen. De mensen hebben een andere mentaliteit, duwen meer en dringen voor bij de loketten en bagageband. Ook is men agressiever in het verkeer! Hanoi is mooi, het heeft veel Franse invloeden. En we hebben een heel luxe hotel! Jammer dat we hier maar een nachtje blijven! Vanmiddag heb ik de gezamelijk excursie overgeslagen, het was een waterpuppetshow (een vrouw blijft het steevast the Muppetshow noemen), ik geloof niet dat ik daar heel blij van zal worden. Dus ik heb een rondje om het meer gelopen, een tempel bezocht en een stadswandeling door het oude gedeelte van de stad gemaakt. Elke straat heeft hier zijn eigen specialiteit: mandwerk, metaal, kruiden, touw, handdoeken... En ergens in de gekrioel heb ik het hotel weer terug gevonden! Zometeen vertrek ik weer om met een gedeelte van de groep te eten... Wederom in een luxe restaurant met een dakterras! Het is immers vakantie! En die acht euro kan er nog wel vanaf. Morgen ochtend zijn we ook weer vrij en ga ik naar het mausoleum van Ho Chi Minh en bezoek een paar tempels. Een van de oudste van de stad ligt hier om de hoek! 's Middags vertrekt de bus naar Halong Bay! En nee... ik ben nog lang niet moe!
dinsdag 19 juli 2011
Kruipend naar Sinterklaas in de Efteling
Gister nog een flink stuk geschreven maar ondertussen al weer zoveel meegemaakt dat het al weer dagen geleden lijkt.
Allereerst aan mijn FBvriendjes: in Vietnam doet Facebook het niet. Is afgeschermd door de regering.
Er is een programma om het te omzeilen maar het lijkt me niet zo handig om dat te downloaden op de computer van het hotel!
Jammer want een boel lezers komen via Facebook omdat ik daar een link kon neerzetten...
En ik ben bang dat het in China, Laos en Cambodja niet veel beter zal zijn.
Gistermiddag naar het museum van de oorlogsmisdaden tegen Vietnam geweest. Uiteraard krijg daar nogal eenzijdig de oorlog te zien maar het was behoorlijk heftig. Nare foto's etc. Maar een doosje van een Amerikaanse hoge militair, die al zijn penningen, badges en andere medailles die hij door die oorlog had verdiend had opgestuurd naar het museum met een briefje: "America was wrong, I am sorry" maakte heel veel indruk.
De Vietnamezen hebben zelf geen 'last' van de oorlog omdat ze altijd in vandaag leven en niet achterom kijken. Ze hebben geen hekel aan Amerikanen ofzo. Het is zoals het is.
Gisteravond in een heel chique restaurant gegeten, LemonGrass. Veertien verdiepingen hoog, fantastisch uitzicht! Een zee van lichtjes.
Vanmorgen vroeg op omdat de bus om 07.00 vertrok. In gedachten hoorde ik Denise "Goedemorgen zonnestraaltje" tegen me zeggen. Heel fijn! Anderhalf uur naar Cu Ching gereden, een enorm tunnelstelsel gemaakt door de Vietcong. Het heeft drie niveaus, drie, zes en ongeveer tien meter diep. De tunnels zijn ongelooflijk smal en liepen dwars onder Amerikaanse legerkampen door! 's Nachts kwamen de Vietnamezen uit hun 'hol' en vielen de Amerikanen aan. Veel boobytraps gezien, bommen, ingenieuze kooktoestellen en een schietbaan (!!!). Erg onsmakelijk en ongepast, je kon er schieten zoals Amerikanen dat deden, met mitrailleurs etc. En... Dare Devil Marijke is natuurlijk zo'n gang doorgekropen! Niet geschikt voor claustrofobische mensen... De tunnel was iets breder en iets hoger gemaakt voor de toeristen maar het was nog steeds erg nauw!
Daarna weer 1,5 uur verder gereden naar de Cao Dai. Een sekte/religie die een boel religies samenvoegen. De 'tempel' was (zoals mijn zus het ook zo mooi omschreef in haar reactie op mijn vorige stukje) een soort Disney/Efteling kasteel met een boel sinterklazen en nerveuze muziek. Een groepgenoot is gekrabt/gebeten door een aap, niet zo handig!
Daarna weer een aantal uur in de bus terug naar 'huis'. Onderweg weer duizenden scooters gezien met de meest bizarre ladingen. Helaas ook een scooter met een bak vol puppy's die duidelijk niet bedoeld waren voor de dierenwinkel.
Nu ga ik zo eerst naar de massagesalon hier om de hoek en vanavond eten bij Rex, (weer) een luxe restaurant. Kost hier geen drol. Morgen vlieg ik naar Hanoi, eens kijken of ik daar ook Sinterklazen kan vinden!
Allereerst aan mijn FBvriendjes: in Vietnam doet Facebook het niet. Is afgeschermd door de regering.
Er is een programma om het te omzeilen maar het lijkt me niet zo handig om dat te downloaden op de computer van het hotel!
Jammer want een boel lezers komen via Facebook omdat ik daar een link kon neerzetten...
En ik ben bang dat het in China, Laos en Cambodja niet veel beter zal zijn.
Gistermiddag naar het museum van de oorlogsmisdaden tegen Vietnam geweest. Uiteraard krijg daar nogal eenzijdig de oorlog te zien maar het was behoorlijk heftig. Nare foto's etc. Maar een doosje van een Amerikaanse hoge militair, die al zijn penningen, badges en andere medailles die hij door die oorlog had verdiend had opgestuurd naar het museum met een briefje: "America was wrong, I am sorry" maakte heel veel indruk.
De Vietnamezen hebben zelf geen 'last' van de oorlog omdat ze altijd in vandaag leven en niet achterom kijken. Ze hebben geen hekel aan Amerikanen ofzo. Het is zoals het is.
Gisteravond in een heel chique restaurant gegeten, LemonGrass. Veertien verdiepingen hoog, fantastisch uitzicht! Een zee van lichtjes.
Vanmorgen vroeg op omdat de bus om 07.00 vertrok. In gedachten hoorde ik Denise "Goedemorgen zonnestraaltje" tegen me zeggen. Heel fijn! Anderhalf uur naar Cu Ching gereden, een enorm tunnelstelsel gemaakt door de Vietcong. Het heeft drie niveaus, drie, zes en ongeveer tien meter diep. De tunnels zijn ongelooflijk smal en liepen dwars onder Amerikaanse legerkampen door! 's Nachts kwamen de Vietnamezen uit hun 'hol' en vielen de Amerikanen aan. Veel boobytraps gezien, bommen, ingenieuze kooktoestellen en een schietbaan (!!!). Erg onsmakelijk en ongepast, je kon er schieten zoals Amerikanen dat deden, met mitrailleurs etc. En... Dare Devil Marijke is natuurlijk zo'n gang doorgekropen! Niet geschikt voor claustrofobische mensen... De tunnel was iets breder en iets hoger gemaakt voor de toeristen maar het was nog steeds erg nauw!
Daarna weer 1,5 uur verder gereden naar de Cao Dai. Een sekte/religie die een boel religies samenvoegen. De 'tempel' was (zoals mijn zus het ook zo mooi omschreef in haar reactie op mijn vorige stukje) een soort Disney/Efteling kasteel met een boel sinterklazen en nerveuze muziek. Een groepgenoot is gekrabt/gebeten door een aap, niet zo handig!
Daarna weer een aantal uur in de bus terug naar 'huis'. Onderweg weer duizenden scooters gezien met de meest bizarre ladingen. Helaas ook een scooter met een bak vol puppy's die duidelijk niet bedoeld waren voor de dierenwinkel.
Nu ga ik zo eerst naar de massagesalon hier om de hoek en vanavond eten bij Rex, (weer) een luxe restaurant. Kost hier geen drol. Morgen vlieg ik naar Hanoi, eens kijken of ik daar ook Sinterklazen kan vinden!
maandag 18 juli 2011
Bier en Brommers
Gistermiddag aangekomen in Ho Chi Minh Stad of Saigon zoals ze het hier zelf nog zeggen. En ik kan u zeggen: de zweetsnor is back!
Het is rond de 32 graden met een enorme luchtvochtigheid. Kortom: je zweet al weer voordat je de kans hebt gehad om je af te drogen na het douchen. De zon schijnt fel dus ik heb al weer kleurtje kreeft aangenomen.
Gistermiddag een grote wandeling door de stad gemaakt en 's avonds op een terrasje met veel te lage tafels en stoelen gegeten. De loempia's heb ik maar even overgeslagen want volgens het meneertje zat er echt geen vlees of vis in terwijl er toch echt een woord op de kaart stond dat verdacht veel op krab of kreeft leek... Misschien dacht hij: een schelpdier is toch echt wat anders, grinnik.
De stad is niet mooi te noemen want weinig mooie gebouwen maar het is wel indrukwekkend! Gloednieuwe gebouwen naast hokjes die bijna op instorten staan. Brede trottoirs met een boel koopwaar en gaten. Duizenden brommers op straat, een constant getoeter.
Oversteken gaat hier a la de New Kids: ogen dicht en gaan!
Gelukkig val ik behoorlijk op dus ze zien me wel (dat vertel ik mezelf als ik me de weg opgooi).
Vanmorgen vroeg een oud mannetje aan me, terwijl ik bij al zijn gedroogde paddestoelen en andere vieze dingen stond te kijken, of ik ziek was! Dus ik dacht dat hij dat dacht doordat ik zo stond te zweten... Nee, hij bedoelde mijn haar! Dat kon toch nooit goed zijn!
Vanmorgen een fietstocht gemaakt. Of nou ja.. ik ben gefietst! Een pezig klein mannetje (amper tanden in zijn mond) heeft me door de stad geloodst. We waren met de groep en we zouden zelf een mannetje uit mogen kiezen. Maar ik werd juist door een van de mannetjes gekozen! Toen ik naar buiten kwam riep hij gelijk: You You! En begon trots te glunderen toen ik in zijn bakje zat. Ik ben helemaal niet ziek, ik ben gewoon speciaal!
Twee tempels, een markt (mierenhoop) en een funeral house bezocht. Bij een funeral house houden ze een soort avondwakes, alleen duurt dat hier 4 dagen. We mochten zelfs naar binnen maar uiteraard geen foto's genomen. Ik voelde me een beetje bezwaard maar ze waren haast trots dat we bij hun dode kwamen kijken. Schrik niet, ik heb geen lijken gezien. Alleen maar hevig en kitscherig versierde kisten.
Vanmiddag zijn we 'vrij' dus ben nu weer even terug in het hotel om me op te frissen. Straks het oorlogsmuseum maar eens even opzoeken.
Morgen hebben we een lange dag, vroeg ontbijten en dan een paar uur rijden. We gaan kijken bij een enorm tunnelstelsel in de jungle en 's middags wonen we een ceremonie van een of andere sekte bij. (Sorry, ben even alle namen vergeten!
Ooh en niet te vergeten > Belangrijk in alle talen: hoe bestel je bier?! Een lokaal merk is 333. Laat drie nou het woord ba zijn. Dus iedereen besteld hier vrolijk: ba ba ba.
Als je pech hebt is het lauw of warm, dan is het pas echt BAH!
Het is rond de 32 graden met een enorme luchtvochtigheid. Kortom: je zweet al weer voordat je de kans hebt gehad om je af te drogen na het douchen. De zon schijnt fel dus ik heb al weer kleurtje kreeft aangenomen.
Gistermiddag een grote wandeling door de stad gemaakt en 's avonds op een terrasje met veel te lage tafels en stoelen gegeten. De loempia's heb ik maar even overgeslagen want volgens het meneertje zat er echt geen vlees of vis in terwijl er toch echt een woord op de kaart stond dat verdacht veel op krab of kreeft leek... Misschien dacht hij: een schelpdier is toch echt wat anders, grinnik.
De stad is niet mooi te noemen want weinig mooie gebouwen maar het is wel indrukwekkend! Gloednieuwe gebouwen naast hokjes die bijna op instorten staan. Brede trottoirs met een boel koopwaar en gaten. Duizenden brommers op straat, een constant getoeter.
Oversteken gaat hier a la de New Kids: ogen dicht en gaan!
Gelukkig val ik behoorlijk op dus ze zien me wel (dat vertel ik mezelf als ik me de weg opgooi).
Vanmorgen vroeg een oud mannetje aan me, terwijl ik bij al zijn gedroogde paddestoelen en andere vieze dingen stond te kijken, of ik ziek was! Dus ik dacht dat hij dat dacht doordat ik zo stond te zweten... Nee, hij bedoelde mijn haar! Dat kon toch nooit goed zijn!
Vanmorgen een fietstocht gemaakt. Of nou ja.. ik ben gefietst! Een pezig klein mannetje (amper tanden in zijn mond) heeft me door de stad geloodst. We waren met de groep en we zouden zelf een mannetje uit mogen kiezen. Maar ik werd juist door een van de mannetjes gekozen! Toen ik naar buiten kwam riep hij gelijk: You You! En begon trots te glunderen toen ik in zijn bakje zat. Ik ben helemaal niet ziek, ik ben gewoon speciaal!
Twee tempels, een markt (mierenhoop) en een funeral house bezocht. Bij een funeral house houden ze een soort avondwakes, alleen duurt dat hier 4 dagen. We mochten zelfs naar binnen maar uiteraard geen foto's genomen. Ik voelde me een beetje bezwaard maar ze waren haast trots dat we bij hun dode kwamen kijken. Schrik niet, ik heb geen lijken gezien. Alleen maar hevig en kitscherig versierde kisten.
Vanmiddag zijn we 'vrij' dus ben nu weer even terug in het hotel om me op te frissen. Straks het oorlogsmuseum maar eens even opzoeken.
Morgen hebben we een lange dag, vroeg ontbijten en dan een paar uur rijden. We gaan kijken bij een enorm tunnelstelsel in de jungle en 's middags wonen we een ceremonie van een of andere sekte bij. (Sorry, ben even alle namen vergeten!
Ooh en niet te vergeten > Belangrijk in alle talen: hoe bestel je bier?! Een lokaal merk is 333. Laat drie nou het woord ba zijn. Dus iedereen besteld hier vrolijk: ba ba ba.
Als je pech hebt is het lauw of warm, dan is het pas echt BAH!
woensdag 13 juli 2011
Bikini's, kattengrit en onmeunig veel snoertjes
Nog een paar dagen werken en dan is het zaterdag zover: vakantie!
Vroeg mijn nest uit om op tijd de trein te kunnen pakken naar Schiphol. Ik heb een tussenstop op Singapore om daarna naar Ho Chi Minh City (Saigon) te vliegen.
Zoals wellicht bekend kijk ik niet echt uit naar het vliegen. Of nou ja... dat vliegen maakt me niets uit, het is de oorpijn waar ik niet tegen kan en het urenlang opgefrommeld op één plek zitten. Yakkes! Ik heb een tussenstop van een paar uur op Singapore, keek ik ook niet bepaald naar uit. Tot mijn collega Stephan met het geniale nieuws kwam dat er een zwembad is op het vliegveld! Note to self: Bikini moet mee in rugzak, niet in koffer!
Een koffer opgehaald bij mijn ouders want mijn eigen koffer (gekocht in Japan omdat ik teveel dingen had gekocht *shame on me*) is te klein voor vier weken reizen. Die zit al vol wanneer ik m'n schoenen en toilettas er in heb gedaan.
Toilettas, ook zoiets: hoeveel spullen kan een mens hebben? En op vakantie word de lijst alleen maar langer: anti-muggenspul, zonnebrand factor 1000, after-sun, naald&draad, zeshonderd verschillende pilletjes tegen dingen die je misschien gaan overkomen (en dan maar hopen dat je daar mee door de controle komt, grinnik).
Ik las trouwens van de week dat een vrouw gemiddeld iets van vierentwintig kledingstukken te veel meeneemt op vakantie?!? Ik kan zeker beamen dat er een boel mee gaat onder het mom van 'wat als' maar vierentwintig?
Er gaan wel onmeunig* veel snoertjes (opladers van telefoon, Ipod, camera, internationale stekker etc.) mee, dat dan weer wel!
Ooh nog een note to self: genoeg kattenvoer&grit inslaan zodat ouders Muffel in leven kunnen houden...
* Blijft een leuk woord!!
zaterdag 25 juni 2011
Soundtrack
Het is drie weken voor vertrek en de lijst met mede-reizigers is bekend gemaakt! Altijd spannend...
Elf personen totaal, 2x2 mensen hebben samen geboekt, zeven mensen reizen alleen, er zijn vier vrouwen, zeven mannen. Er is dus één vrouw die geluk heeft als ze niet al zelf een eigen kamer heeft geboekt: doordat ik een paar honderd euro extra heb betaald voor een eigen kamer, heeft zij die nu ook!
![]()
Ondertussen word het ook eens tijd om na te denken over de soundtrack van mijn reis! Laat ik nog een oude mp3 speler hebben waar maar 100 nummers op kunnen... Niet handig, zeker niet omdat ik een enorme 'zapper' ben en dus de volgorde binnen een uur uit mijn hoofd ken...
Op zoek dus naar een beter alternatief. Zometeen maar eens de Mediamarkt onveilig maken en eens kijken of de Ipod Classic met belachelijk veel opslagruimte een goede optie is. Dan hoef ik namelijk helemaal niet na te denken over de soundtrack, dan kan mijn hele muziekverzameling mee. Er kunnen namelijk iets van 40.000 nummers op. Maar als dat er tegelijkertijd voor zorgt dat ik met een soort zware externe harde schijf rondloop: nee, dank u!
Tegelijkertijd is het model (nu al) zo lekker oldschool want de Ipod's met 8GB of 16GB zien er niet meer uit als de originele Ipod.
Gisteravond op zoek geweest naar goede sandalen. Wat een crime!
Je denkt toch niet dat ik op van die walgelijke dingen ga lopen??
Teva heeft een mooie vrouwenlijn maar laat ik nou net niet schoenmaatje elegante vrouw hebben...
En ja dan kun je denken: niemand kent je daar! Ja dat klopt, maar ga je echt zoveel geld uitgeven aan schoenen waar je zelf ongelooflijk ongelukkig van word? Dan kun je nog zulke leuke kleren aan hebben, thanx to the shoes ziet het er niet uit. Als ze alleen die bandjes al eens wat dunner zouden maken, dat zou echt al stukken schelen.
Nog niets gekocht dus maar de tijd begint te dringen!!
En vind ik niets naar wens? Dan ga ik gewoon weer voor de oude vertrouwde flip flops en zevenmijlslaarzen!
Elf personen totaal, 2x2 mensen hebben samen geboekt, zeven mensen reizen alleen, er zijn vier vrouwen, zeven mannen. Er is dus één vrouw die geluk heeft als ze niet al zelf een eigen kamer heeft geboekt: doordat ik een paar honderd euro extra heb betaald voor een eigen kamer, heeft zij die nu ook!
Op zoek dus naar een beter alternatief. Zometeen maar eens de Mediamarkt onveilig maken en eens kijken of de Ipod Classic met belachelijk veel opslagruimte een goede optie is. Dan hoef ik namelijk helemaal niet na te denken over de soundtrack, dan kan mijn hele muziekverzameling mee. Er kunnen namelijk iets van 40.000 nummers op. Maar als dat er tegelijkertijd voor zorgt dat ik met een soort zware externe harde schijf rondloop: nee, dank u!
Tegelijkertijd is het model (nu al) zo lekker oldschool want de Ipod's met 8GB of 16GB zien er niet meer uit als de originele Ipod.
Gisteravond op zoek geweest naar goede sandalen. Wat een crime!
Je denkt toch niet dat ik op van die walgelijke dingen ga lopen??
Teva heeft een mooie vrouwenlijn maar laat ik nou net niet schoenmaatje elegante vrouw hebben...
En ja dan kun je denken: niemand kent je daar! Ja dat klopt, maar ga je echt zoveel geld uitgeven aan schoenen waar je zelf ongelooflijk ongelukkig van word? Dan kun je nog zulke leuke kleren aan hebben, thanx to the shoes ziet het er niet uit. Als ze alleen die bandjes al eens wat dunner zouden maken, dat zou echt al stukken schelen.
Nog niets gekocht dus maar de tijd begint te dringen!!
En vind ik niets naar wens? Dan ga ik gewoon weer voor de oude vertrouwde flip flops en zevenmijlslaarzen!
woensdag 8 juni 2011
Reisschema
De vertrekdatum komt steeds meer en meer in zicht!
Tijd om wat meer tijd aan m'n blog te besteden en m'n reisschema te laten zien. Ik doe een 27 daagse (waarvan al een aantal dagen afvallen door het vliegen) rondreis door IndoChina, via Djoser. Met deze organisatie ben ik ook naar Japan en een jaar later naar West Maleisië geweest.
Ik vind het fijn dat er wel een soort van programma is maar dat je gewoon vrij bent om te doen en laten wat je wilt. (Earcandling bijvoorbeeld, echt een aanrader voor mensen die niet bang zijn voor brandende kaarsen in hun oren)
Als je maar weer op tijd klaar staat om mee te gaan naar de volgende stad! Wat meer begeleiding nodig? Of gewoon zin in gezelligheid? Kan ook!
Djoser werkt nadrukkelijk met reisbegeleiders, geen reisleiders. Dus geen vlaggetje waar je achteraan moet huppelen.
Uiteraard weet de reisbegeleider wel een boel over het land (Ok, bij de Japan reis kon het beter maar wie deelt er dan ook een Afrikalover in op een Japan reis? De originele begeleider was vast ineens ziek :D) en er reist ook nog een reisbegeleider van het desbetreffende land mee!
In mijn geval krijg ik zometeen dus de volle vier weken een Nederlandse reisbegeleider en nog eens vier verschillende lokale begeleiders voor resp. Vietnam, China, Laos en Cambodja!
The schedule:
- Amsterdam - Saigon
- aankomst Saigon
- Saigon
- Saigon, excursie Tay Ninh en Cu Chi
- Saigon, vlucht naar Hanoi
- Hanoi - Halongbaai
- Halongbaai, boottocht - Hanoi, nachttrein naar Lao Cai
- aankomst Lao Cai - Bac Ha
- Bac Ha - Sa Pa
- Sa Pa
- Sa Pa - Lao Cai - Shilin
- Shilin, excursie Stenen Woud - Kunming
- Kunming, vlucht naar Jinhong
- Jinhong
- Jinhong - Luang Nam Tha
- Luang Nam Tha - Luang Prabang
- Luang Prabang
- Luang Prabang
- Luang Prabang - Vientiane
- Vientiane
- Vientiane, vlucht naar Phnom Penh
- Phnom Penh
- Phnom Penh, bus naar Siem Reap
- Siem Reap (Angkor Wat)
- Siem Reap (Angkor Wat)
- Siem Reap - Amsterdam
- aankomst Amsterdam
Wel weet ik nu uit ervaring dat je tijdens zo'n reis een boel leert over groepsdynamica en er gaan altijd wel een paar vreemde vogels mee...
Zo had ik al het wattenstaafje, Bultenmans, Opa Flip, een Bloedzuiger (ja, met hoofdletter B) en de mopperkonten in mijn groep zitten...
Maar ja, misschien schrijven zij ook wel zoiets over mij, grinnik.
Mag ik een suggestie doen? Het begint met M en eindigt op uffel...
vrijdag 4 februari 2011
Reis geboekt!
Na heel wat wikken en wegen en een naderende deadline (1 februari!) heb ik dan eindelijk de keuze gemaakt: ik ga deze zomer een maand lang reizen door Indochina.
Kortom: Vietnam, China, Laos en Cambodja.
Het is een georganiseerde groepsreis, 28 dagen en ik vertrek op 16 juli!
En ik ga me daar op een erg vreemde manier op voorbereiden: ik ga volgende week eerst lekker een weekje skiën in Oostenrijk.
Het is een georganiseerde groepsreis, 28 dagen en ik vertrek op 16 juli!
En ik ga me daar op een erg vreemde manier op voorbereiden: ik ga volgende week eerst lekker een weekje skiën in Oostenrijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)